یک یخچال پر، یخچالی خوشحال است

                تأثیر نظام اجتماعی بر خرید مواد غذایی

سجادد بیات

دانشجوی کارشناسی مهندسی برق دانشگاه شاهد

کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران

 

برای صرفه‌جویی در انرژی و پول، یخچال خود را پر کنید. شاید تصور کنید که پر کردن یخچال باعث می‌شود کار بیشتری انجام دهد. اما عکس این مسئله صحت دارد. هر‌چقدر مواد بیشتری در داخل یخچال خود قرار دهید، دمای آن کم‌تر نوسان خواهد داشت. بدین ترتیب همه‌ی مواد خنک می‌مانند و در هزینه‌های انرژی صرفه‌جویی می‌کنید. و چون یک یخچال پر، یخچالی خوشحال است، پر‌کردن یخچال ارزش آن‌را دارد.

   به اندازه ظرفیت یخچال خود خرید کنید. چرا باید عمده خرید کنیم؟ چون از لحاظ قیمت به‌صرفه است و برای یخچال نیز مفید خواهد بود. از فریزر شروع کنید: به دنبال فروش‌های ویژه‌ی برش‌های دلخواه گوشت باشید و تا جایی که ظرفیت وجود دارد خریداری کنید. یک برش کامل را با بسته‌بندی فروشگاه در داخل یک کیسه فریزر بگذارید، یا به اندازه‌های کوچک‌تر مناسب برای هر وعده تقسیم کنید. اگر آن‌ها را به‌طور صحیح بسته‌بندی کنید، به‌راحتی می‌توانند تا شش ماه در فریزر بمانند. فضای اضافی فریزر را با کیسه‌های بسته‌ی میوه و سبزیجات یخ‌زده پر کنید تا برای تهیه غذاهای فرعی و نوشیدنی‌های کم‌هزینه از آن‌ها استفاده نمایید.

نهاد علم در روزگار شیرین

                                 وضعیت کمدی حوزه‌ علمیه در عصر حاضر

 

                                                                                                     عطاءالله بیگدلی

   مقدمه: تحلیل جایگاه حوزه در عالم کنونی دشوار گشته است؛ یعنی مشخص نیست که حوزه دقیقاً قرار است چه بکند و شکل مطلوب آن کدام است. در عالم سنتی ما، جایگاه و کارکردهای حوزه به خوبی مشخص بود؛ لذا صحبت از کارامدی حوزه معنادار بود. اما اکنون در نظم جدیدی که متأثر از مدرنیته بر کشور ما حاکم شده است، نهادهایی چون دانشگاه، مدارس، قوه قضائیه، دولت، رسانه‌ها و... بسیاری از کارویژه‌های سابق حوزه را بر عهده گرفته‌اند. طبیعتاً حوزه برای برعهده‌گرفتن دوباره‌ی این کارویژه‌ها باید بتواند در نظم عالم جدید جایگاهی برای خود بیابد، اما دشواری کار این است که اگر حوزه بخواهد برای کارامدی جایگاهی در نظم جدید بیابد، باید در عالم جدید مضمحل شود. حالا مسئله این است که حوزه کارامد نیست، ولی برای کارامدی نمی‌تواند در نظم موجود جایگاهی برای خود بیابد و در آن حل شود.

بی تو هرگز

تاملی در باب استفاده از موبایل

            حجت الله صیادی

  

بسیاری از اتفاقات پیرامون من بدون وجود تو قابل انجام نیست یا لااقل بدون حضور تو با صعب های قابل توجهی روبه روهستم. اصلاً بگذار در وصف تو بیتی در لحظه بسرایم:

بی تو زندگیم تار تار است       بی تو کسب و کارم زار زار است

   دیگر مرا بدون تو حیاتی نیست. تو یکی از همنشین های ناگزیر منی؛ اصلاً لحظه ای بدون تو قابل تصور نیست؛ همه جا با من هستی؛ ای منتهای امید و آرزوی من. چگونه دوری ات را تحمل کنم. چگونه دور از تو لحظه ای را سر کنم. همه جا با من هستی و البته اثرت را همانند هشت پایی مهربان در زندگی ام حس می کنم. خدا نکند که تو را گم کنم و بی تو شوم؛ ای غم گسار لحظه های تنهایی من. ای همدم روزهای بی کسی. قلبم مالامال از عشق تو گشته و سینه ام تاب بی تو بودن را ندارد؛ خدا تو را از من نگیرد. الهی جان ما به قربانت ...

ای موبایل عزیز!

جهانِ دیجیتالی انقلاب اسلامی

بسمه تعالی

بایسته‌های زندگی انسان انقلاب اسلامی در جهان دیجیتالی

                                                                                                                                                                                    میثم امیری

وقتی عصر جدیدی در تاریخ بشر آغاز می‌شود، هیچ کس نمی‌تواند خود را از تاثیرات آن عصر برکنار بدارد.

رهبر انقلاب، 14/3/1369

این نوشته قرار بود همه‌ی ابعادِ دیجیتالی را مدِّ نظر داشته باشد؛ حتّی به آسیب‌ها هم بپردازد. امّا چه کسی است که بداند که فرزندی که می‌خواهد به دنیا بیاورد، دقیقا چه شکلی‌ست و چه رفتاری دارد و چه خصیصه‌هایی را پرورش خواهد داد! من فکر کردم اگر حرف‌هایم قابل شنیدن باشد، این‌ها مهم‌تر است. زیرا  درباره‌ی آسیب‌ها و راهکارها بسیار سخن رفته است، امّا پیرامونِ اهمیت و بایسته‌هایی آن کم‌تر سخن رفته است. همین شده که در این باره سخن گفته‌ایم؛ چرا زندگی دیجیتالی انسانِ انقلابی مهم است؟

وقتی به زندگی خودمان نگاه می‌کنیم، از صبح که برمی‌خیزیم تا انتهای شب که به خواب می‌رویم، ورودِ زندگی دیجیتالی را در زندگی‌مان حس می‌کنیم. هر چه حضور ما در این زندگی دیجیتالی بیشتر می‌شود، پیچیدگی‌های آن بیشتر می‌شود. ماننده‌ی یک جهان چند بعدی که باید در یک زمان واحد با بعدهای مختلف در تقابل باشیم.

امّا این پیچیدگی‌ها دقیقا از کجا آغاز شد و چه اتّفاقی افتاد که بارها و بارها این عبارت را می‌خوانیم که:

 با گسترش شبکه‌های رایانه جنبه‌ی مجازی زندگی ما هم توسعه یافته است.

چگونه دُن کیشوت زمانه خود نباشیم

بسمه تعالی

نکاتی پیرامون ضرورت پیاده روی اربعین برای شیعه

استاد طاهرزاده

لبیک به ندای حضرت سیدالشهدا شروع شده و گشودگی حضور شیعه در پیاده‌روی اربعین، شیعه را از حجاب و دیده‌نشدن خارج کرده، تاریخی شروع شده تا شیعه نشان دهد که چیست و راهپیمایی اربعین زمینه‌ای برای همین امر است. راهپیمایی اربعین در حال حاضر پس از انقلاب اسلامی، رویداد اصلی تاریخ ما است و محل تجلی تشیع است تا گشودگی و برافراشتن جدیدی به عالم برگردد. هم‌زبانیِ تاریخی شیعه در حال وقوع است که مستلزم گذشتن از عادات و اشتغالات روزمرّه است. همزبانی مستلزم عهدی است که باید تجدید شود تا تاریخ جدید بنا نهاده شود. عشق به حسین«علیه‌السلام» موجب ظهور جان‌های مشترکی است که یک حرف دارند و آن حضوری مشترک در ایجاد سرنوشتی قدسی. تا به ندای حسین«علیه‌السلام» در عصر عاشورا گوش فرا ندهیم قادر به هم‌زبانی نخواهیم بود.

نگاه اداره به دین

                                                                               سید ابراهیم رئوف موسوی

در عالم اتفاقی افتاده است که متاسفانه خبرش هنوز به دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه ما نرسیده است. خبر این است که انقلاب اسلامی اتفاق افتاده است و یکی از معانی این خبر این است که بعد از چهارده قرن، "اسلام" عهده‌دار اداره جامعه شده است. در مفهوم اداره جامعه نکاتی نهفته است.

یک مطلب این است که جامعه یک حقیقت در حال حرکت است. این تصور که در اداره جامعه، امور مردم رتق ‌و‌ فتق می‌شود و معاش مردم سامان داده می‌شود و مشکلات زندگی مردم حل و فصل می‌شود، تصوری کاملاً غلط است. مانند این است که تصور ما از قطار این باشد که جایی است برای نشستن که سرویس بهداشتی دارد، رستوران دارد، اگر آب یا چای یا چیز دیگری بخواهیم یا نیاز دیگری داشته باشیم، نیازمان برطرف می‌شود. جامعه لزوماً به سمتی حرکت می‌کند و اداره جامعه یعنی تعیین مقصد و مسیر حرکت، یعنی استفاده از تمام استعدادها و ظرفیت‌ها و امکانات برای مبارزه با موانع و ادامه حرکت. البته در این حرکت نیازها و معاش مردم هم باید تأمین شود.

جایگاه کار علمی

                                                                                                         سید ابراهیم رئوف موسوی

اگر اشتباه نکنم ما درس می‌خوانیم تا مشکلات را به کمک علم حل کنیم و نیازهای جامعه را برطرف سازیم. بدون مقدمه، مگر مشکلات و نیازهای جامعة ما در حال حاضر چه چیزهایی هستند؟ فقر، فساد، اعتیاد، بیکاری، بدحجابی، بی‌عدالتی، رانت‌خواری، فامیل‌سالاری، ظلم جهانی و... و اکنون ما برای حل این مشکلات و معضلات فعالیت علمی می‌کنیم و درس می‌خوانیم، دانشگاه تأسیس کرده‌ایم و رشته‌های مختلف راه انداخته‌ایم.

جهاد علمی

سید ابراهیم رئوف موسوی

آیا فکر می کنید آن جهاد علمی که مورد تأکید ولی معظم فقیه است یک توصیه اخلاقی است یا یک ضرورت اجتناب ناپذیر و دستور واجب الاطاعه؟

مسئول اردوی پیش دانشگاهی مرا موظف کرده است مطلبی درباره سخنان آقا راجع به دانشگاه و علم و نقطه شروع دانشجویان جدید بر مبنای همین فرمایشات بنویسم. چطور بنویسم؟ در مورد آنچه که خود عمل درستی در زمینه آن ندارم. «لم تقولون ما لا تفعلون» چگونه راجع به جهاد علمی بنویسم؟ با چه رویی؟ اصلاً علی تو که من را می شناسی و می دانی که...

علم، اکنون، انقلاب

                                                                                                                سید ابراهیم رئوف موسوی

شما به عنوان یک مسلمان می‌دانید که آمادگی نظامی یکی از واجبات است. برای اینکه این تکلیف و مساله مورد تأکید اسلام را اقامه کنید، تلاشهایی می‌کنید و آمادگی نظامی را در خود و دیگران ایجاد می‌کنید. فرقی نمی‌کند کجای تاریخ و در چه شرایطی باشید. این نوع کار نظامی را با کار نظامی در طول 8 سال دفاع مقدس مقایسه کنید. چه تفاوتی می‌کند؟ در طول 8 سال دفاع مقدس، پرداختن به کار نظامی از این جهت نیست که یکی از توصیه‌های اسلام است. حفظ انقلاب اسلامی در گرو جهاد نظامی است.

برخی به علم و تلاش علمی و تولید علم دینی به عنوان یک امر مورد تأکید دین و یک امر مطلوب و لازم می‌نگرند. چون فرد مؤمنی است و دغدغة دین دارد، برایش مهم است که سخن اسلام در مورد اقتصاد روی زمین نماند و اقامه شود. و یا اینکه اگر دغدغة دینی‌‌اش کمتر باشد، به اقتصاد اسلامی به عنوان یک موضوع جالب و جذاب در حیطة اقتصاد می‌نگرد.

اکنون پرداختن به علم و علم دینی از این جهات برای ما اهمیت ندارد. نیاز به علم و علم دینی اکنون از آن روست که حفظ انقلاب اسلامی بر آن متوقف است و تبیین این رابطه، البته خود ماجرای دیگری است. این دو نوع پرداختن به علم دینی خیلی با هم فرق می‌کند، خیلی.

متن مناظره خواندنی کچویان و طباطبایی:

طباطبایی: می‌خواهم بین عناصر ملیت تعادل ایجاد کنم.

کچویان: ملیت مفهومی جعلی و متاخر است.

 

اگر چه برای اولین بار است که دکتر حسین کچویان و دکتر سید جواد طباطبایی رو در روی هم به مناظره می نشینند اما سابقه مواجه قلمی این دو به نقد کوتاه کجویان به پروژه «زوال اندیشه سیاسی ایران » طباطبایی در کتاب «تطورات گفتمان های هویتی در ایران» بر می گردد. به گزارش علوم اجتماعی اسلامی ایرانی کچویان البته بعدتر در کتاب «تجدد شناسی و غرب شناسی» خود به طور مفصل تر به طباطبایی پرداخت و اخیرا نیز در مقاله ای در شماره دوم نشریه « نظریه های اجتماعی متفکران مسلمان» به مقایسه و نقد و بررسی آرای طباطبایی درباره ابن خلدون پرداخته است. البته این مقاله اخیر واکنش طباطبایی را بر انگیخت و طباطبایی از تغییر و اصلاح دیدگاه های سابق خود که در کتاب « ابن خلدون و  علوم اجتماعی» مطرح شده بود سخن به میان آورده است. گفتگوی چالشی و خواندنی پیش رو  با موضوع «ملیت و ناسیونالیسم در ایران» به تدارک نشریه روایت به مدیر مسئولی دکتر سید مجید حسینی صورت گرفته است:

 روایت: محور بحث ما ذیل عنوان «ناسیونالسیم ایرانی» سامان پیدا می‌کند؛ حال ممکن است بر سر اصطلاح «ملی گرایی ایرانی» یا «ناسیونالیسم ایرانی» هم بتوان جدال کرد ولی مسأله پیش از آن، در رابطه با دریافت شما از خاستگاه این مفهوم است. در حقیقت خاستگاه «ناسیونالیسم ایرانی»، چه از لحاظ نظری و چه از نظر تاریخی، درنظر شما چیست؟

دکتر سید جواد طباطبایی: در یک یا دو جمله نمی‌توان مطلب را خلاصه کرد. چند دهه‌‌ است که روی این موضوع فکر می‌کنم و حقیقت آن است که نمی‌توانم چیزی ساده برای پاسخ بدین پرسش بگویم. البته یک یا دو نکته وجود دارد که لازم است در ابتدا ذکر کنم. نکته اول اینکه این مسأله همواره، به نوعی ذهن مرا به خود مشغول کرده است؛ ولی در یک یا دو دهه، و خصوصاً در سال‌های اخیر، مسأله برای من جدی‌تر و اساسی‌تر شده است. این موضوع علت سیاسی ندارد و برای من مقدمه یک بحث نظری است: من حس می‌‌کنم این کشور در یک خطر جدی به سر می‌برد. اینکه تا چه میزان افرادی این موضوع را می‌دانند و به آن فکر می‌کنند را نمی‌دانم، ولی در تفکرات انفرادی خویش، از افق نه چندان روشنی که پیش روی ماست وحشت می‌کنم. به گمان من کسانی که باید از نظر اجرایی متولی همچنین بحرانی باشند، که احتمالا در آینده سر باز خواهد کرد، توانشان در حد فهم این بحران، عمق این بحران و پیدا کردن راه حل برای این بحران نیست. و به همین خاطر است که تا چندی پیش راجع به این مسائل صحبت نمی‌کردم ولی صحبت‌های کنونی من حاکی از ترس من است. درست مثل آدمی که می‌ترسد و فریاد می‌زند. این حرف‌ها را عمدتاً باید اینطور تلقی کرد.