سر ویلیامیز مچکّریم

بازی آخرِ ایران و عراق، جلوه‌ای بلندتر از یک بازی داشت. تصویری رؤیایی‌تر از یک بردِ معمولی.

میثم امیری بشِلی؛

دانشجوی کارشناسی ارشد ریاضی دانشگاه شاهد

دانشجوی دکترای ریاضی دانشگاه تربیت مدرس

 

   تا به حال بارها در میدانِ تراژیکِ سیاست باخته‌ایم و برده‌ایم. باخت‌های معمولی داشته‌ایم، بردهای دراماتیک؛ باخت‌های دراماتیک داشته‌ایم و بردهای معمولی. آن‌چه در هنر می‌ماند، آن‌چه مردمی را مردم‌تر می‌کند، بردها و باخت‌های تراژیک یا دراماتیک است. کودتای 28 مرداد برای شاه، یک بردِ معمولی بود و برای ملّتی که 25 سال بعد بقایایش را با کاردک از روی میدانِ 24 اسفند پایتخت پاک می‌کرد، یک باختِ داراماتیک. انقلاب اسلامی و فتحِ خرمّشهر برای این ملّت یک بردِ دراماتیک بود؛ بردی که توانست ملّتی را ملّت‌تر کند، جمع‌تر و دوست‌تر. همانند قطع‌نامه 598. پیام امام پس از قطع‌نامه بیداد را کشت و ملّتی که باخته بود، با ولیِّ خود شوکرانِ صلح را مردانه بالا کشید. ازغدی تعریف می‌کرد: «وقتی برمی‌گشتیم از جبهه، بچّه‌ها یک بند در سوگی دسته‌جمعی گریه می‌کردند» و آن‌ها زهرناکی جامی را که امام بر سرِ دست گرفته بود، به شریان‌های خود تزریق می‌کردند. و این ملّت، در دورانِ جدید زمانی ملّت‌تر شده که داراماتیک برده یا باخته. مثلِ بردِ دراماتیکِ ایران-استرالیا.

دیپلماسی ایدئولوژیک، دیپلماسی غیر ایدولوژیک

محسن جبارنژاد

اشاره  

   اخیرا رئیس جمهور محترم در همایشی  نکته ای را بیان کردند با این مضمون که «سیاست خارجی جای اصول و آرمان نیست، بلکه جای پیگیری منافع است». این جمله ی رئیس جمهور دو بخش دارد: بخش اول ایجابی است و در آن اشاره میکند که : «سیاست خارجی و مذاکره جای پیگیری منافع است». گرچه خود این جمله نیز دارای ابهام است و در آن به اینکه منظور از منافع، مادی است یا معنوی یا هر دو ، ملی یا بین المللی است یا هر دو و … اشاره نمیکند. در عین حال، این جمله خیلی محل بحث ما نیست. آنچه که در این مختصر قرار است مورد مداقه قراربگیرد، بخش دوم جمله ی ایشان است : «سیاست خارجی ( یا مذاکره)، جای اصول و آرمان نیست». لازم به ذکر است که این جمله از اوایل انقلاب تا کنون  توسط برخی تکرار میشود  و ریشه در تئوری های لیبرالی در حوزه ی روابط بین الملل دارد که محور آنها دیپلماسی غیر ایدئولوژیک است و البته با ادبیات مختلفی نیز بیان شده است. در دولت محترم کنونی نیز برخی از افراد مشابه این جمله را تکرار کرده اند. به عنوان مثال مشاور  رئیس جمهور (آقای سریع القلم) در همایشی که در آذر ماه امسال  به مناسبت بررسی چالش های توسعه ی ایران برگزار شده بود، اشاره داشتند که برای توسعه ی ایران نیازی به اصول فلسفی و انتزاعی ( بخوانید آرمانی و دینی ) نیست و قوانین مربوط به توسعه را می توان از قواعد عام و جهان شمولی که اکنون در دنیا پیاده میشود، و می توان آن را از طریق گوگل هم استخراج نمود، تعیین کرد.

افسانه‌ی کارمند خوب و حقیقت یک خون آشام!

(بخش اول)

نگاهی به وضعیت کار و کارمند

ایمان صفرآبادی فراهانی

کارشناسی ارشد دانشگاه شاهد

مدیریت بازرگانی، بازاریابی بین المللی

   همه ما در زندگی کارمان به ادارات دولتی کشیده شده است. حتی در شرایطی که هیچ کار اداری هم نداشته باشیم باز هم در محیط دانشگاه با بروکراسی سرو کار داریم. همه ما بسیار شنیده‌ و دیده‌ایم که کارمندان در ادارات ما به خوبی کار نمی‌کنند. بارها شنیده‌ایم که ساعت کاری مفید در ادارات ما پایین است. همه ما این قبیل مسائل را لمس کرده‌ایم.

   سوال اینجاست که چرا وضع کارمندان ادارات ما اینگونه است؟ چرا هر کاری هر چند سهل و راحت زمانی که گذرش به جایی می‌رسد که کارمندان ادارات هستند سخت و دشوار می‌شود.

سفید مرگ در راه است

نوشتاری پیرامون ازدیاد ازدواج های سفید در ایران

محمد ایرانی؛

دانشجوی کارشناسی علوم اجتماعی دانشگاه شاهد

کارشاسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه صداو سیما

 

صفرم. به جرگه ی کشورهای مدرن بپیوندیم

     وقتی پتروس فداکار انگشتش را داخل سوراخ سد کرد، خیلی از مردم در خانه های نرم و گرم به خواب خرگوشی رفته بودند. اصلا کسی فکرش را هم نمی کرد سوراخی در سد شکل گرفته است. شاید آنقدر سوراخ های دیگر در زندگی مردم وجود داشت که اصلا به آن سوراخ فکر نمی کردند. اما اگر آن شب انگشت پسرک نبود، صبح فردا تمام سوراخ ها فراموش می شدند. یعنی همه مجبور بودند به آوارگی و بی خانمانی بعد از سیل فکر کنند. مجبور بودند!

     مسائل اجتماعی هم مثل همان سوراخ سد است. اوایلش زیاد مهم نیست. بعضی ها اصلا به آن توجه نمی کنند. خیلی ها آنقدر مشکلات دیگر پیش رویشان است که وقت فکر کردن به این چیزهای پیش پا افتاده را ندارند! عده ای هم استغفرالله بلندی می گویند و چشم هایشان را می بندند تا به گناه نیفتند. سنت طلب ها می گویند: عجب دور و زمانه ای شده! و تجددگراها با لبخند یادآور می شوند که: ما هم باید به جرگه ی کشورهای مدرن بپیوندید!

پاشنه ی آشیل اقتصاد کشور

تاملی درباب وابستگی های نفتی کشور

 

 

فاروق حفیظی؛

دانشجوی علوم اجتماعی دانشگاه شاهد

رشد اقتصادی 2+ درصد، تورم 5/15 درصد، درآمد سرانه هر ایرانی 14 دلار

   این آمار هایی است که هفته ی گذشته "نشریه ی اکونومیست" منتشر کرد. البته مالِ الان نیست، این چیزها را پیش بینی کرده بود برای سال 2015.

ابتدا قند در دلم آب شد، این چیز ها به ذهنم آمد: " همه چیز آرومه، من به تو دل بستم... ما چه قدر خوشبختیم ...  "

وقتی دیدم رشد اقتصادیمان بالاتر از کشورهایی چون ژاپن، روسیه، آلمان، اتریش و دانمارک پیش بینی شده، بیش از پیش داشتم خوشحال میشدم، البته با خطور چیزی به ذهنم، خوشحالی کوفتم شد.

   امروز، کودکی به خاطر سو تغذیه مُرد. مادری جلوی چشمان فرزندانش از فرطِ گرسنگی، پس از چند روز بیهوشی، آخرین نفسش را زد. برخی ملتها گرسنه اند. روزانه بیش از چند هزار نفر، فقط و فقط به خاطر گرسنگی میمیرند. کمک های بشر دوستانه که اصلا هیچ؛ عده ای، کمی آن طرف تر گندم هایشان را در دریاها و اقیانوس ها می ریزند، تا مبادا قیمت بین اللملی گندم پایین بیاید و عده ای به آن دست پیدا کنند.